“Ze zag dat de steen voor het graf was weggehaald.”
Die zin uit het evangelie van Pasen raakt me altijd.
De steen is weg! Dat betekent dat wat gesloten was, weer open is.
Waar het leven ophield, blijkt een nieuw begin mogelijk te zijn.
De enorme zwaarte van de steen is niet definitief.
Onmogelijk toch? De steen was te zwaar om te verplaatsen. Zo is dat met grote stenen. Je struikelt erover, je stapt er overheen, je klimt of klautert erop, je gaat er omheen.
Je leert ermee leven, met de stenen in je leven. Maar wat kun je er last van hebben. Zelfs van een klein kiezelsteentje in je schoen. Als je die er niet uithaalt en je blijft er mee door stappen, dan kun je zomaar een blessure oplopen, omdat je je voet niet meer vrijuit neer kunt zetten. Je gaat scheeflopen. Dus even stoppen tijdens de wandeling, schoen leegmaken en vrolijk voorwaarts. Maar de grote stenen in ons leven zijn niet zo makkelijk te verwijderen. De pijn die je in je leven oploopt, het kan je hart verharden. Ergens raakt er iets in jou versteend. Hoe wordt dat weer zacht en leefbaar? Wie helpt jou daarbij? Wie haalt die steen weg? Pasen is het hoopvolle verhaal dat het toch mogelijk is. Dat we bevrijd kunnen worden van al die zwaarte, die als een molensteen om je nek kan hangen.
De reactie van Maria van Magdala (en van de andere vrouwen in de andere evangelieversies) is verwarring en verdriet. Begrijpelijk. In eerste instantie weet je niet wat je ermee aan moet, met die onverwachte opening naar de toekomst. Je kunt zo gewend zijn aan de stenen in je leven, dat je eraan moet wennen om die last niet meer mee te dragen.
Ook de leerlingen van Jezus hebben tijd nodig om te wennen aan de nieuwe toekomst. De verschijningsverhalen van ná Pasen maken dat duidelijk. De leerlingen doen eerst wat ze altijd deden, ze gaan zitten in de bovenzaal met de deuren dicht. Of ze gaan weer vissen, pakken hun oude leventje weer op. Ze hebben nog een duwtje in de goede richting nodig: Ga nou naar buiten! Ga de wereld in! Wees niet bang! Vertel over de liefde van God, die er is voor ieder mens!
En dan is daar op de vijftigste dag het feest van Pinksteren. Ze worden laaiend enthousiast. Ze krijgen het vertrouwen om de deuren open te zetten. Ze weten het en ze voelen het, wat Jezus al tegen hen gezegd had: “Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.”
ds. Barbara de Groot
