In het vorige kerkblad gaf ik u al een klein inkijkje in mijn leven, of beter gezegd in mijn (moes)tuin. In die tuin gebeurt er sinds we kinderen hebben,
dus bijna 28 jaar, elk jaar iets feestelijks: er worden eieren verstopt en onze (schoon)kinderen mogen die zoeken.
Dit jaar deed ook ons kleinkind mee, maar hij vond nog niets: hij moet het nog leren, maar enthousiast was hij al wel op de arm van zijn moeder.
Ik weet niet precies hoe lang de traditie is van het eieren zoeken in de kerktuin van onze Engelmundus op Paasmorgen, maar wel dat het elk jaar
weer een feest is! De kinderen mogen tijdens de kinderkerkdienst, nadat ze het verhaal van Pasen hebben gehoord, de eieren zoeken die één
van ons voor de kerkdienst in de tuin heeft verstopt. Daarmee maken we soms grappige dingen mee; zo hadden een paar jaar geleden een
aantal buurkinderen eitjes zien liggen en die waren alvast aan het zoeken geslagen en vorig jaar vonden we ineens op heel wat eitjes
piepkleine slakjes: voor hen was het duidelijk ook Eerste Paasdag dat jaar.
Dit jaar waren het geen slakken of buurtkinderen die voortijdig chocolade eieren aan het snoepen waren, maar onze eigen koster,
hahaha! Waar de rest van de dit jaar 8 vermiste eieren zijn gebleven, is nog onduidelijk.
Sinds vorig jaar is er een nieuwe traditie bijgekomen: de volwassenen mogen ook eieren zoeken.
En dat je nooit te oud bent om je kind te mogen voelen, is wel gebleken toen mensen van allerlei leeftijden meezochten naar de
holle eieren waarin een letter kon zitten. Met het vinden van alle eieren (de laatste was het moeilijkst), werd er ontdekt waar het
mandje met chocolade eitjes verstopt stond. Dominee Anne wist dat toen al, want zij had de preekstoel al beklommen voor de
mooie preek eerder tijdens de dienst.
Na de dienst en nadat we hadden gesnoept van de eieren, maar voordat we naar huis zouden gaan voor de viering van Pasen
samen met onze gezinnen, ruimden we ons tuintje in de kerk op. De zaadbommen, die een aantal weken geleden waren gemaakt
onder leiding van Elisabeth, werden door de kinderen in de tuin buiten verspreid in de hoop op mooie bloemen later dit jaar.
De knutselwerkjes en de plantjes gingen mee naar huis om er daarvan te genieten. De Palmpasenstok die er stond, staat weer
op zolder in afwachting van in liefde weggegeven, volop bewonderde en daarna leeggegeten mede-Palmpasenkruisjes die weer
huiswaarts naar de kerk keren om volgend jaar opnieuw versierd te mogen worden.
Omdat het op het moment van schrijven vakantie is, zal er 2 keer geen kinderkerk zijn, maar op 11 mei zijn we er weer en dan gaan
we ons tafeltje gebruiken als verteltafel in de periodes tussen de projecten door. Kom gerust even bij de tafel kijken; we zullen er ook
een korte uitleg bijzetten en als u er meer over wilt weten, kunt u altijd één van de kinderkerkleidsters aanspreken.
Op de website staan op dit moment maar 3 namen bij het kopje ‘kinderkerk’, maar gelukkig krijgen we al tijden hulp van nog eens
3 dames, die er elke vergadering bij zijn en zich –soms alleen achter de schermen, maar heel belangrijk voor ons- inzetten voor
het kinderkerkwerk. Graag neem ik hier dus de ruimte om ze bij naam te noemen: Yvonne (wie kent haar niet?), Sjoerdtje (die ook kinderkerkdiensten draait)
en Ingrid (moeder van Britte en Jirn). Heel hartelijk bedankt voor al jullie hulp en inzet! We hebben jullie hard nodig en de kinderkerk
is nóg gezelliger met jullie erbij!
Met een vriendelijke groet namens ons alle zes,
Henny
